தண்டட்டி விமர்சனம்

அதைத் தொடர்ந்து, இழவு வீட்டில் இரவு நேரத்தில் தங்கப் பொண்ணுவின் காதுகளிலிருந்த தண்டட்டி திருடப்படுகிறது. இதனால் மொத்த இழவு வீடும் கலவர காடாகிறது. இந்தத் திருட்டு வழக்கைக் கையில் எடுக்கும் சுப்பிரமணி, விவகாரமான அந்தக் கிராமத்தைச் சமாளித்து தண்டட்டியையும் திருடனையும்/திருடியையும் கண்டுபிடித்தாரா, தண்டட்டிக்கும் தங்கப் பொண்ணுவிற்கும் உள்ள பிணைப்பு என்ன, தங்கப் பொண்ணு காணாமல் போகக் காரணம் என்ன போன்ற கேள்விகளுக்கு, ரகளையான ஒரு இழவு வீட்டைக் கதைக் களமாக்கி பதில் சொல்லியிருக்கிறார் அறிமுக இயக்குநர் ராம் சங்கையா.

மகேஷ் முத்துசாமியின் எளிமையான ஒளிப்பதிவும் சிவநந்தீஸ்வரனின் ஆர்ப்பாட்டமில்லாத படத்தொகுப்பும் படத்திற்குப் பலம் சேர்த்திருக்கிறது. அதேநேரம், இரண்டாம் பாதியில் இன்னுமே காட்சிகளைக் குறைத்து சற்றே வேகம் கூட்டியிருக்கலாம். சுந்தர மூர்த்தி கே.எஸ்-இன் இசையில் எல்லா பாடல்களும் கதையோட்டத்தோடு தொந்தரவின்றி பயணிக்கின்றன. பட்டினத்தார் வரிகளில் வரும் ‘ஐயிரண்டு திங்கள்’ பாடலும், இயக்குநர் ராம் சங்கையா வரிகளில் வரும் ‘காக்கி பையன்’ பாடலும் கவனிக்க வைக்கின்றன. பின்கதையில் வரும் காதல் காட்சிகளையும் ரகளையான குடுமிபிடி சண்டைக் காட்சிகளையும் தன் பின்னணியிசையால் மெருகேற்றி இருக்கிறார் இசையமைப்பாளர். கிராமத்து இழவு வீட்டை எவ்வித மிகையுமின்றி கண்முன் காட்டிய விதத்தில் வீரமணி கணேசனின் கலை இயக்கம் பாராட்டுக்குரியது.

ஆனால், இரண்டாம் பாதியில் வரும் காமெடி காட்சிகள் சிறுக சிறுக தன் எதார்த்த தன்மையை இழந்து, ஓவர் டோஸ் ஆகிவிடுகின்றன. முக்கியமாக, முதற்பாதிக்கு சுவைகூட்டிய மகள்களின் சண்டைக் காட்சியும், ஒப்பாரி வைக்கும் மூதாட்டிகளின் அட்டூழியங்களும், இரண்டாம் பாதியிலும் எவ்வித புதுமையுமின்றி அப்படியே நீள்வது, திரைக்கதைக்குத் தொய்வைத் தருகிறது. மேலும், முதற்பாதியில் அறிமுகமாகும் சில கதாபாத்திரங்கள் இரண்டாம் பாதியில் காணாமல் போய்விடுகின்றன. இவை எல்லாவற்றையும் தாண்டி, நம்மைச் சிரிக்க வைப்பது, தேனி வட்டார வழக்கில் பொங்கும் நையாண்டியும் நக்கலும்தான். இந்த நையாண்டிக்குக் கிராம மக்களின் உடல்மொழியும் கைகொடுத்திருக்கிறது.